امام صادق (ع) : لَو یَعلَم الناسُ ما فی فَضلِ مَعرفۀ الله عز و جل ، ما مّدوا أعیُنَهُم الی ما مَتَّعَ اللهُ بهِ الأعداءَ مِن زَهَِّرۀالحیاۀ ا لدنیا ونَعیمِها ، وکانَت دُنیاهم اقلَّ عِندَهم مُمّا یَطَوونَه بِارجُلِهِم ، و لَنَعِموا بِمعرفۀَ الله عز و جل آنسٌ مِن کلِّ وَحشَۀٍ ، و صاحبٌ مِن کلِّ وَحدۀ ، و نورٌ مِن کلِّ ظلمۀ ، وقوۀِ مِن کلِّ ضَعف ، وشِفاءٌ مِن کلِّ سُقم (محمد بن یعقوب کلینی ، الکافی ج 8 ، ص247)
اگر مردم فضیلت معرفت خداوند را می دانستند ، چشمان خود را به زرق و برق های زندگی دنیا و نعمت های آن که خداوند دشمنان را از ان بهره مند کرده نمی دوختند و دنیای آنها برایشان از انچه زیر پا می گذارند کم ارزش تر بود ، و به معرفت خدا متنعم می شدند و از آن چنان لذتی می بردند که کسی که همواره در باغهای بهشت همراه اولیای خداست لذت می برد . معرفت خداوند آرامش بخش هر وحشتی و همراه برای هر تنهایی و نور برای هر تاریکی و نیرویی در برابر هر سستی ، و درمان هر بیماری است .